Kanton St. Gallen

St. Gallen en haar abdij danken hun naam aan de Ierse Monnik Gallus (550 c. 640). Op de plaats van zijn graf werd een kapelletje gebouwd, de voorloper van de beroemde abdij.

Grenzen

Het kanton heeft vele buren. Het omringt de kantons Appenzell Innerrhoden en Appenzell Ausserrhoden, grenst in het oosten aan Voralberg (Oostenrijk) en Liechtenstein. De (oude) Rijn (Alte Rhein) is de grensrivier.

De Duitse bondsstaat Baden-Württemberg grenst in het noorden, waarbij de Rijn en de Bodensee de grens vormen. In het westen en zuiden grenzen de kantons Thurgau, Zürich, Schwyz, Glarus en Graubünden.

Deze grenzen wijzen al op een gecompliceerde onstaansgeschiedenis van dit kanton dat is ontstaan in de Confederatie van 1803 (Mediationsakte).

Rhaetiers, Romeinen, Franken, Alemannen, Viktoriden

Het gebied kende al een verschillende ontwikkeling na het vertrek van de Romeinen in de vijfde eeuw. Rhaetia was na vier eeuwen Romeins bestuur een Gallo-Romeinse samenleving geworden.

De Franken en Alemannen introduceerden hun Germaanse cultuur en taal (Alemannisch). In het zuidelijke deel bleef echter het (Gallo-)Romaans tot ver in de middeleeuwen de belangrijkste taal.

Het noordelijke deel viel onder het bisdom Konstanz (aartsbisdom Mainz vanaf 843). De Ostgothen (tot 536), de Alemannen en Franken heersten in deze streek. Het zuidelijke deel maakte deel uit van het bisdom Chur (tot 843 bisdom Milaan, vanaf 843 Mainz). De Viktoriden oefenden als bisschop van Chur en wereldlijke leiders de macht uit.

Abdij St. Gallen en abdij Pfäfers

De machtigste grondbezitters waren de abdij van St. Gallen en de abdij van Pfäfers.

De overval van de Hongaren (926) en de Saracenen (935) waren zwarte dagen in de historie van deze abdijen.

De Hertog van Swaben speelde tot het uitsterven van de dynastie (1268) een vooraanstaande rol naast de twee abdijen. De graven van Kyburg, Habsburg, Toggenburg, Montfort en Werdenberg, Rapperswil, Vaz en de Heren van Sax namen hun plaats in.

De abdij was nauw gelieerd aan Habsburg. De vele partijen en onafhankelijke staatjes in dit gebied en hun gecompliceerde relaties zijn mede de oorzaak van het ontbreken van een aaneengesloten gebied tot 1803.

De Rijksabdij was een van de grootste grondbezitters (onder controle van Habsburg). De burgers van St. Gallen organiseerden zich steeds meer en beter in de vijftiende eeuw. Rond 1415 was ook St. Gallen een vrije imperiale stad, los van de Rijksabdij.

Het stadsbestuur sloot daarna een verbond met Zürich, Bern, Luzern, Schwyz, Zug und Glarus.

De rol van de abdij was echter nog niet uitgespeeld en aan het einde van de vijftiende eeuw was ze nog steeds een van de grootste grondbezitters. In 1451 werden de Rijksabdij en de stad St. Gallen zugewandter Orte of geallieerden van de Eidgenossenschaft.

Twaalf autonome staatjes

In deze tijd bestond het gebied van het huidige kanton uit twaalf autonome staatjes: de Rijksabdijen St. Gallen en Pfäfers, de steden Rapperwil en St. Gallen, de Heerlijkheid Sax-Forsteg, en de Untertanengebiete Sargans, Werdenberg, het Rijndal, het graafschap Uznach, Gaster und Weesen en Gams.

In de reformatie bleven sommige gebieden katholiek, andere waaronder de stad St. Gallen, werden protestant.

1798-1848

De Helvetische Republiek (1798-1803) maakte een einde aan de politieke versnippering en voerde de Zwitserse eenheidsstaat in met een centraal bestuur. De Mediationsakte van 1803 introduceerde de nieuwe Confederatie met St. Gallen als nieuw kanton met acht districten. Dit kanton werd ook lid van de Confederaties van 1815 en 1848. De abdij werd in 1805 opgeheven.

Het bisdom St. Gallen is in 1847 opgericht. De abdij werd weer aan de Orde van Benedictijnen teruggegeven en is tegenwoordig Unesco-werelderfgoed. De bibliotheek herbergt een van de grootste en kostbaarste collecties (middeleeuwse) manuscripten.

De Vlag

De heraldiek stamt uit 1803. Ze toont een bijl omgeven en acht staven (waarvan er maar vijf te zien zijn) die door een lint bijeen worden gehouden.

Deze staven symboliseren de acht districten van het kanton. De bijl staat voor kracht. Het lint toont de verbondenheid van deze districten. De kleur groen gold als kleur van de vrijheid (was ook de kleur van de Franse revolutionairen in 1789).

Bron: Historisches Lexicon der Schweiz, Kanton St. Gallen, https://hls-dhs-dss.ch/de/articles/007390/2017-05-11/