De murus gallicus van Basilia

22 september 2019

Meer dan 2000 jaar geleden bouwden de Kelten (de stam van Rauraken) de eerste versterking van Basilia, de murus gallicus.

Rond 80 v. Chr. zocht de Keltische bevolking beschutting achter versterkte gebouwen, waarschijnlijk omdat de Germanen de Rijn overstaken. Open nederzettingen op vlak land werden verlaten. Langs de Rijn werden versterkte centra op strategisch gunstige punten gebouwd, zoals op de Münsterhügel.

De nederzetting was omringd door een wal. Binnen deze wal waren de handel, het handwerk en de heerschappij geconcentreerd.

De nederzetting was klein, ook naar de maatstaven van die tijd. Natuurlijke bescherming was belangrijker dan directe toegang tot water en verkeerswegen.

Een Murus Gallicus, een Keltische wal, bestond uit een aarden wal, aan de binnenkant versterkt door een raamwerk van houten balken. Een droge stenen muur rees op aan de voorkant.

De Murus Gallicus van Bazel was ongeveer 6 m hoog en 12 m dik, de greppel die er op 6 m afstand voor lag was 30 m breed en 8 m diep. De bewoners staken de gracht via een houten brug over, op de plaats van de huidige Rittergasse.

Met de verovering van Gallië (52 v. Chr.) door Julius Caesar, de nederlaag van de Kelten in 58 v. Chr. bij Bibracte (bij Autun, Frankrijk) en de stichting van Augusta Raurica (Augst) in 44 v. Chr. kwam ook de Münsterhügel onder Romeins gezag.

De Keltische wal is in de Romeinse tijd afgebroken. Op de ruïnes hebben de bewoners in de loop van de laatste 2000 jaar twee meter dikke lagen bouwpuin en ander afval gestort. De gracht bleef echter open tot in de Middeleeuwen, toen zij ook werd gedempt en gedeeltelijk overbouwd.

De site is tegenwoordig een archeologische plaats met de restanten van de Keltische muur.

Bron en verdere informatie:  Historisch Museum op de Barfüsserplatz, Museum van Oudheden en de Ludwig Collectie (Antikenmuseum und Sammlung Ludwig).