Nidwalden in de twintigste eeuw

27 July 2021

Het kanton Nidwalden koos herhaaldelijk een eigenzinnige weg om onafhankelijk te blijven. In 1798 verwierp Nidwalden de door de Franse bezetter opgelegde Helvetische Republiek (1798-1803).

Het kanton voerde zelfs oorlog tegen Napoleon. De slag van 9 september 1798 eiste meer dan 400 Nidwaldner levens en veroorzaakte een langdurig trauma.

In 1815 trokken troepen van de Zwitserse Confederatie het kanton binnen en eisten aanvaarding van het federale verdrag (Bundesvertrag). In 1845 sloot het kanton zich met zes andere katholieke kantons aan bij de Sonderbund, die in 1847 een (korte) oorlog voerde met de (gereformeerde) kantons van de Confederatie.

Ook in 1848 weigerde het kanton toe te treden tot de nieuwe Confederatie. De ontwikkeling van een klein plattelandskanton tot een moderne staat was altijd beladen met hindernissen. Naast een flinke portie zelfbevestiging werd er ook gestreden om de privileges van de heersende katholiek-conservatieve elite.

Tijden veranderen echter in een snel tempo. In 1954 stemde de Landsgemeinde voor een betere verbinding met de rest van het land. De bevolking eiste een beter wegennet en spoorwegverbinding en aanvaardde er zelfs het verlies van autonomie voor.

Vooruitstrevende persoonlijkheden en verbazingwekkende pionierswerken getuigen van de moderne (politieke) ontwikkeling van het kanton. Het kanton werd een (Europees) transitkanton met een goede aansluiting op het spoorweg- en autosnelwegennet. De kantonale grondwet van 1965, die in het hele land aandacht kreeg, was modern.

Op 1 december 1996 schafte de bevolking van Nidwalden de Landsgemeinde af, een meer dan 600 jaar oude democratische instelling voor zelfbeschikking. Nog een teken van de wil om te hervormen.

(Bron: Nidwaldner Museum, Stans).