Berner Seeland en de Grosse Moos
14 november 2020
Het Berner Seeland in het gebied van de drie meren (Drei Seenland/ Pays des Trois Lacs) werd bewoond door Kelten en hun voorgangers en opvolgers (Romeinen, Bourgondiërs en Alemannen).
Het gebied kende de twee Bourgondische koninkrijken (443-534 en 888-1032), daartussen de Frankische en Karolingische overheersing en vervolgens de heerschappij van de plaatselijke heersers binnen het Heilige Roomse Rijk.
Na de Franstalige graven van Neuchâtel kwam het gebied vanaf 1375 onder de heerschappij van het Franstalige hertogdom Savoye en de graven van Châlon. Dit verklaart ook de Duits-Franse taalgrens in dit gebied.
De verovering van de Seigneurie von Erlach (Cerlier) door Bern in 1474 (tijdens de Bourgondische oorlogen van 1474-1477) bracht het gebied onder de definitieve heerschappij van de Duitstalige Bern.
Tijdens de Reformatie ging het gebied over naar het protestante geloof en deelde het lot van Bern tijdens de Franse invasie in 1798.
De Helvetische Republiek (1798-1803) was een eenheidsstaat met een nieuwe administratieve structuur van het land naar Frans model. Met de Mediationsakte van 1803 werd de nieuwe Confederatie (1803-1813) met negentien kantons opgericht.
In 1815 werd het grondgebied definitief toegewezen aan het kanton Bern, wat in 1848 werd bevestigd.
Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw profiteerden de dorpen en kleine steden van de spoorweg- en handelsroutes van Bern-Neuchâtel en Bienne (Biel)-Morat (Murten).
Het grote project van herziening van het watersysteem van de Jura, de Juragewässerkorrektion (meren van Neuchâtel, Biel en Murten en rivieren) en de aanleg van kanalen (1868-1891 en 1962-1973) veranderden de regio in de groente- en fruitschuur van Zwitserland.
Het moerasgebied (Der grosse Moos/Le grand Marais) werd niet langer overstroomd en de vruchtbare gronden en weiden brachten in de twintigste eeuw nieuwe welvaart. De dorpen en steden met hun kerken, kastelen en gebouwen getuigen van hun rijke verleden en Frans- en Duitstalige invloeden.
