Cyprien Gaillard (1980 ) beschrijft en benadrukt de voortdurende vernietiging, behoud en opbouw van stedelijke ruimtes aan de hand van films, foto’s en sculpturen. Zijn werken concentreren zich op de onophoudelijke transformatie van het stedelijke landschap in relatie met de natuur en mensheid. Gaillard benadrukt dat constructie en vernietiging geen tegenstrijdige concepten zijn, maar twee kanten van hetzelfde proces. Om nieuwe gebouwen op te richten, is het noodzakelijk eerst het oude af te breken, of het nu een landschap, een ander gebouw of niemandsland is. Bij een nieuw gebouw gaat het altijd om de vernietiging of aantasting van het voorgaande.